Να χε κι αλλα χρωματα,
κι αλλα,
κι αλλα τοσα
Και λιγο ακομα νερο.
Να τα ανακατευει τα χρωματα με το πινελο και το νερο και το οινοπνευμα
και να ανακατευονται τα ύδατά της.
Και να σκουραινουν.
Και να φωτιζουν.
Και να σκιζει τις ακουαρελες και να τις χαριζει και να τις μουτζουρωνει.
Γιατι μονο ετσι εξηγειται η ζωη πια.
3 σχόλια:
Η ζωή είναι ένα μπέρδεμα πια...
Όμορφα λόγια με διάχυτη την πίκρα και την απογοήτευση...
Γράφεις υπέροχα!!!
Καλημέρα!
Σ ευχαριστω πολυ Μαγδα! Λινι, εμεις εχουμε πολλα να πουμε...
Δημοσίευση σχολίου