Παρασκευή 18 Μαΐου 2012

απόχη

αποψε ηθελα να μεινεις, να μην πας.

 να κατσεις να με ακουσεις
 και να πιουμε κρασι και να με βαλεις στο κρεβατι αργα. πολυ αργα.
οταν τ' αστερια μονο θα δεσποζουν πια στη νυχτα μας,
 οταν θ΄αρχισω να πιστευω οτι ακουω γρυλους.

 αποψε ηθελα να σου χαμογελασω οπως ποτε,
 και να με γδυσεις, με καθε τροπο,
και να σε πονεσω,
απο ερωτα.

 αποψε εγινα μικρη
 γιατι
ακομα εισαι αυτο που εισαι
ακομα κι αν εγω αλλαζω καθε δευτερολεπτο.

 αποψε ηθελα αληθειες,
 αληθειες που χωρανε σ'ενα ψεμμα
κι αληθειες που κανουν τα μαγουλα να κοκκινιζουν και να φουντωνουν,
μεχρι
να πιασεις τον εαυτο σου να βαλει τα χερια του να κανουν αυτο που εσυ αρνεισαι.

 μα ξερεις,
 ειμαστε τοσο αμυαλοι εμεις οι ανθρωποι,
και ποιος να μας πει πως οσο και να τις κυνηγας,
 οι χιμαιρες δεν αλλαζουν,
χιμαιρες παραμενουν.
οπως κι οι ανθρωποι δηλαδη.