Τρίτη 24 Ιανουαρίου 2017

επιπόλαια στιχάκια για ένα σύντομο πάτερσον


1
Από την Δευτέρα έως την Παρασκευή η απόσταση είναι μικρή. Είναι μια διαδικασία που σε φτάνει στην πόρτα μου την ώρα που πρέπει.
Από την Δευτέρα έως την Παρασκευή δεν μετράω ώρες και ούτε βαρυγκομώ. Ξέρω πως οι μέρες αυτές χωρίζονται σε καφέδες, σε βόλτες με το σκύλο, σε άτσαλα μαγειρέματα (κουράστηκα να μένω μόνη, το σκέφτομαι συχνά τα μεσημέρια), σε γυμναστική, ταινίες μισοτελειωμένες. Κάπου εκεί χώνεται κι ένα τσιγάρο που δεν ρουφάω, υγραίνεται στα χέρια μου από δάκρυα αγνώστου προελεύσεως και σαν να σε βρέξανε με παίρνεις στο τηλέφωνο και βάζω το πώμα στο κρασί. Έτσι κι αλλιώς με τούτα και με κείνα μεθαύριο θα είναι Παρασκευή.
Λίγο ακόμα να κοιμηθώ, λίγο ακόμα να περπατήσω να σκεφτώ να διαβάσω να πιω εκείνον τον καφέ που έχει κρυώσει και να απλώσω τα σεντόνια, έτσι κυλάει πάντα η ζωή, απ την Δευτέρα ως την Παρασκευή μέχρι να φτάσεις στην πόρτα μου όπως το ορίζει το Σαββατοκύριακο.

2
Τα γυαλιά μου τα είχα πάρει στο Λύκειο. Τότε είχα αστιγματισμό. Τώρα έχω 28 χρόνια και χαμογελάω σε λάθος άνθρωπο καθώς περιμένω το σωστό τρένο.
Μεταξύ μας, δεν φταίει η μυωπία. Σε όλους χαμογελάω σήμερα.

3
Γεμίζεις το κρεβάτι μου με τρόπους που είχα ξεχάσει. Κάθετα, οριζόντια, τα γυμνά σου πόδια κοιμούνται πάνω μου, χέρια ανοιχτά μουδιασμένα, βλέπω τα μάτια σου βλέπεις την πλάτη μου, τα μαλλιά σου στο μαξιλάρι που πριν ήταν άδειο, δώσε μου λίγο πάπλωμα κρυώνω, και τα σεντόνια γεμίζουν χαμόγελα που περνάνε στην αιωνιότητα καθώς τα βλέφαρα βαραίνουν, ανάσες γερνάνε τα ελατήρια, θαυμάζω το ύψος σου στο κρεβάτι το δικό μου, το άδειο είναι πάντοτε λιγότερο ποιητικό.

4
Μου λες πως σου αρέσει ο τρόπος που κάθομαι στο σινεμά. Χαμογελάω και δεν σου λέω πως μάλλον είσαι πολύ ερωτευμένος. Άλλωστε και εμένα μου αρέσει ο τρόπος που κρατάς τα ποπ κορν.

5
Πήγε κιόλας 19.09. Και σήμερα. Και κάθε μέρα πια. Σήμερα η διαφορά είναι ότι είμαι μπλεγμένη στην αγκαλιά σου. Αυτή είναι η διαφορά. Κατά τα άλλα είναι και πάλι κακή ώρα. Μα εσύ δεν το ξέρεις αυτό και με σφίγγεις με χέρια και πόδια και κλείνεις τα μάτια και κοιμάσαι. Έξω από το σκοτάδι η πόλη είναι εντάξει. Είναι άλλωστε ακόμα 19.09.
Μέσα στην αγκαλιά σου είναι 19.09 και η ανάσα σου είναι ήρεμη, καθησυχαστική. Δεν ξέρει από σούρουπο η ανάσα σου. Ανοίγω τα μάτια διάπλατα, γυρνάω την πλάτη μην τρομάξεις. Με τραβάς στις όχθες σου λίγο μηχανικά, λίγο ερωτικά. Δεν ξέρεις από ώρες. Σε θέλω. Δέχομαι την αναπνοή σου για ρολόι μου. Κλείνω τα μάτια και κοιμάμαι. Όταν ξυπνήσω δεν θα είναι πια 19.09.

6
Ο θερμοσίφωνας έμεινε ανοιχτός κάμποσες ώρες παραπάνω. Ήθελα να τον κλείσω μα είχανε κάτι να μου πουν τα χέρια σου που φάνηκε ενδιαφέρον.
Κι έτσι παρέμεινα Σάββατο βράδυ στο κρεβάτι από νωρίς.
Εν τέλει λίγες κουβέντες ανταλλάξαμε προφορικά, πόσο κλισέ πόσο ρομαντικό αν μου επιτρέπεις να χρησιμοποιήσω αυτή τη λέξη, τα είπαμε όλα με μάτια.
Έχει καυτό νερό αν θέλεις να πλυθείς.

7
Δε στο χω πει, όμως τις Κυριακές θα ήτανε καλό τα τρένα να μην φεύγουν. Θα ήταν προτιμότερο κάθε τέτοια μέρα να αναρτούν μια ανακοίνωση που θα λέει: "Τα τρένα δεν αναχωρούν σήμερα. Είναι Κυριακή. Μείνετε σπίτι και αγαπηθείτε."
Δε στο χω πει, όμως τις Κυριακές φεύγε Δευτέρα.

8
Σου έβαλα ένα μανταρίνι στη σακούλα με τους δίσκους, rock n roll και χειμωνιάτικα κουκούτσια. Το έβαλα κρυφά όσο εσύ δίπλωνες τα πουκάμισά σου, το πρώτο κουμπί πάντα κλειστό μου λες.
Το τρένο πια θα έχει ξεκινήσει. Αναρωτιέμαι αν βαριέσαι και αν θα ρίξεις μια ματιά στη ροζ σακούλα.

Τόσοι και τόσοι τρόποι τεχνητοί για να σε κάνω να με σκεφτείς.