Τρίτη 30 Δεκεμβρίου 2008

Άγαρμπη επιστροφή


Ναι ναι, κατηγόρησέ με. Ίσως έχω πιεί λιγάκι, ίσως είμαι λίγο κόκκινη και έχω βγάλει τη μπλούζα μου γιατί ζεσταίνομαι, ζεσταίνομαι πολύ και οι σκέψεις μου με καίνε. Αλλά θέλω να γράψω. Έχει περάσει τόσος καιρός απο την τελευταία φορά, νιώθω οτι η πένα μου έχει σκουριάσει και αναλώνεται σε τυπικές αηδίες, αντί να παραδεχθεί την καταθλιπτική της τάση και να υποκύψει, να βρωμίσει, να μαυρίσει, να πέσει πιο χαμηλά, να πει οτι όχι, ποτέ δεν θα είναι ένα χαρούμενο μηχανικό μολύβι, απο αυτά που γράφουν τα παιδάκια του δημοτικού, όχι, δεν θα είναι ένα ροζ πλαστικό μολύβι που τη γραφή του σβήνουν άτσαλα ανίκανες γόμες πολύχρωμες. Θα είναι απλά μια πένα καταθληπτική, παρορμητική, μια σκέτη πένα, θες δε θες.
Πένες. Μαλακίες. Πάω να με βρω.

Αν με ρωτήσεις που ήμουν τόσο καιρό, θα σου πω να αρπάξεις μια καρφίτσα. Πλησίασέ με, μη φοβάσαι, απλά θα σπάσεις τη ροζ φούσκα μου.

Έβαλα τον εαυτό μου να γράψει, κι αυτός απλά σημειώνει. Αύριο πάλι.