Παρασκευή 2 Μαΐου 2014

οι τρυπες που ανοιγεις

Όταν θα καταλάβεις θα είναι πλέον αργά.
Όταν θα μάθεις να ζητάς θα έχει πια πέσει ο ήλιος.
Όταν θα δεχτείς πως η ζωή έτσι κυλά και όχι αλλιώς,
και πως μετά το καλοκαίρι μπαίνει ο χειμώνας βίαια,
τότε μπορεί να κλάψεις όπως αρμόζει στην περίσταση,
σαν άνθρωπος ας πούμε,
αλλά και πάλι αργά θα είναι,
τώρα πια τίποτα δε σε σώζει απο τα γεγονότα καλέ μου.
Κι εσύ, εσύ που θέλησες όλα να τα ζήσεις,
όλα να τα πιάσεις,
όλα όλα όλα δικά σου,
εσύ τι απογίνεις τότε;
Tότε θα είναι η ζωή μια καρέκλα σπασμένη για σένα,
θέλησες να καθίσεις αλλά έπεσες στην τρύπα,
και το αστείο ποτέ δεν θα πιάσεις.