Τρίτη 24 Ιουνίου 2014

τα παιχνιδια το βραδυ

Οι γάτες τα βράδια κυνηγάνε κατσαρίδες.
Περνάω τους δρόμους τους άδειους,
εκεί που πάει να ξημερώσει,
χαράματα στεγνά,
χαράματα που ακόμα καις,
κι αυτές σα να κάνουν αγώνα
τη στήνουνε κάτω απ τα αμάξια,
τα βράδυα,
που κανείς δεν τις βλέπει,
και ψάχνουν για θύματα,
ή μάλλον
ψάχνουν να παίξουν,
και κυλιούνται,
και τρέχουν,
και γλείφονται,
και η νύχτα τους ανήκει,
όσο φρικτό κι αν σου φαίνεται το παιχνίδι τους.
Οι γάτες τα βράδια κυνηγάνε κατσαρίδες.
Κι εγώ περνάω τους δρόμους τους άδειους,
λίγο πριν φέξει,
την ώρα που ακόμα ακούγονται οι γρύλοι,
κι αναρωτιέμαι
αν είναι δροσερό το σεντόνι σου απόψε.

Κυριακή 22 Ιουνίου 2014

ναι

Θελεις να κλεφτούμε για λιγο;
Θελεις  να σκίσουμε τη νύχτα στα δυο
να την τυλίξουμε ολόγυρα μας και να μπλεχτούμε;
Να φτάσουμε στη θάλασσα,
εκεί που θέλω εγώ όμως,
και να με ξαπλώσεις στα χαλίκια,
να με μεθύσεις με έρωτα που σου ιδρώνει τα λάγονια
να μου χαιδεψεις τα μαλλιά;
Κι ύστερα,
θελεις να με κοιμήσεις στα χέρια σου μέσα,
κάτω απ το δέντρο,
εσύ όμως μην κοιμηθείς,
να με κοιτάζεις θέλω,
και ώσπου να ξημερώσει
θα έχουμε γυρίσει πίσω στη ζωή, στ ορκίζομαι.
Μόνο για λίγο,
θέλεις;
Κι ύστερα, κανείς δεν θα μάθει οτι ζήσαμε για λίγο όπως πρέπει. 

Τρίτη 17 Ιουνίου 2014

χρυσοψαρο

Χάνονται τόσες λέξεις
όσο είμαι εδώ,
να φέρνω νερά και μπύρες και τυριά,
απο τραπέζι σε τραπέζι,
κάνοντας πως χαμογελώ με τα αστεία τους,
παρατηρητής στεγνός των πάντων,
άλλοτε με ένα τζιν νερωμένο,
άλλοτε με ένα τσιγάρο άσκοπο,
σπάνια με λάμψη στα μάτια.
Χάνονται τόσες σκέψεις
συμπεράσματα
φιλοσοφίες
βουβά ξημερώματα ηλεκτρικά παρά κάτι,
τα φώτα τρεμοσβήνουν για τους τελευταίους πριν η πόλη ανάψει ξανά.
Και χάνεσαι κι εσυ κάπου εκεί γύρω.
Ανάμεσα σε ψάρια και ρακές.