Τρίτη 29 Δεκεμβρίου 2015

φώτα σβηστά

Της παίρνει ασημικά, πορσελάνες, φορέματα. Τη βλέπει να σκουπίζει τα χέρια στην ποδιά μηχανικά πριν πάει λίγο να ξαπλώσει. Οι μπάλες στο δέντρο ίδιες εδώ και χρόνια. Τα λαμπάκια κι αυτά αναβοσβήνουν μηχανικά. Την κοιτάζει φευγαλέα ενώ μιλάει στο τηλέφωνο, στο σαλόνι τα δώρα του έχουν γίνει διάφανα, μια ζωή χτισμένη στην αφάνεια. Της χαρίζει κοσμήματα που αστράφτουν, ανοίγει το κουτάκι και τα μάτια της σβήνουν. Η ψυχή της πετάει, κάθε χρόνο ανακατεύεται λίγο ακόμα με τις στάχτες στο τζάκι.Ο κόσμος που μπαίνει ξεχωρίζει μόνο φώτα. Χαρτιά και φτηνά πούρα και λίγη σαμπάνια παραπάνω και ξαφνικά φιγούρες που πας να πιάσεις και σβήνουν, γλιστράνε στο χρόνο και σβήνεις κι εσύ με έναν καημό σα φανάρι στην καταιγίδα. Το κρίμα του λίγο, το βάρος του πρέπει, κραγιόν που ποτέ δεν θα φύγουν. Το σπίτι στα κόκκινα, τα χέρια στο βούρκο, κανένας δεν πρόλαβε να σβήσει τον κόσμο να κάνει μια παύση να πάρει μια ανάσα να χύσει ένα δάκρυ, να πει όχι άλλο, να φύγει να φύγει να φύγει, να σβήσει. 

Τετάρτη 16 Δεκεμβρίου 2015

μια αρχή

Αρχίζω και τις αγαπώ αυτές τις βραδιές.
Τις βραδιές που ξαπλωμένοι κοιταζόμαστε, κρυβόμαστε στα σκεπάσματα μέσα, κρυβόμαστε ο ένας απο τα μάτια του άλλου και βρισκόμαστε στα χέρια, στις ανάσες, στα γέλια.
Αρχίζω και τις αγαπώ τις βραδιές που κάτι σαν να θέλουν να μου πουν τα μάτια σου μα δεν μπορώ να το πιάσω, χάνεται, ξεγλιστράει στους δείκτες του ρολογιού, μπλέκεται στα παπλώματα, στα κρύα πόδια, στο λίγο κρασί, στο πολύ φως.
Αρχίζω και τις αγαπώ αυτές τις βραδιές που τίποτα άλλο δεν θυμίζουν.
Τίποτα παλιό.
Τίποτα μελλοντικό.
Μόνο ένα τώρα ζεστό, διστακτικό, μα τώρα, το δίχως άλλο.
Αρχίζω και τις αγαπώ τις βραδιές αυτές που τελικά με σφίγγεις, κάθε φορά και πιο πολύ, λίγο λίγο σιγά σιγά, κάθε φορά το άγγιγμα σου και πιο αληθινό. Όχι πολύ. Κάθε φορά και απο λίγο.
Αρχίζω και τις αγαπώ τις βραδιές αυτές που τελικά ξημερώνουν με χαμόγελο, κάθε φορά είμαι και λίγο πιο σίγουρη γι αυτό.
Μόνο γι αυτό. Όχι για σένα. Μα έτσι γίνεται.
Αρχίζω να τις αγαπώ αυτές τις βραδιές.
Αρχίζω και θυμάμαι πως γίνεται.