Τρίτη 1 Σεπτεμβρίου 2015

υγρασία εκτός

Και τι δεν έκανα να σε ξεχάσω
και τι δεν είπα.
Και τι δεν σου είπα,
που κιόλας ξέχασα να ξεχωρίζω το ψέμα απ την αλήθεια.

Και τι δεν έκρυψα,
κάτω απο ματοτσίνορα βρεγμένα,
κάτω απο σεντόνια τσαλακωμένα,
δάκρυα κι αναστεναγμοί και ηδονές, ναι, ηδονές, τι νόμιζες.

Κι όμως το σώμα σαν πλαγιάσει,
κι απ' τις φουρτούνες της ημέρας όταν κάπως καταλαγιάσει,
κι έρθει και γίνει ένα με τον κουρασμένο νου,
τότε συμμορφώνομαι με τους νόμους καi τους χτύπους της καρδιάς και πόσο λυπάμαι,
που δε μου φιλάς εσύ τα μάτια να μην κλαίω,
που δεν τσαλακώνεις εσύ τα κουρασμένα μου σεντόνια,
και πως,
αχ, πως
τα βράδια περνούν δύο τα ξημερώματα στεγνά και άδεια,
με ένα αεράκι μόνο να με ακουμπά σαν στοργικά,
κι εγώ να ιδρώνω τα σεντόνια πάλι και πάλι και τ όνομά σου να μην ξεχνώ.