μετοχες

Η αληθεια ειναι, καλε μου,
πως η ζωη εχει τελειωσει τωρα πια.

Και πως να στο πω.

Η αληθεια ειναι πως η ζωη ειναι τοσο φτηνη,
και τα συναισθηματα που με κατατρωνε,
για να μη βαλω πλυθηντικο,
ειναι κι αυτα τοσο φτηνα,
να τα εξαγορασω καν δε μπορω.

Καθε στιγμη ειναι φτηνη,
καθε λεπτο ενα αρλεκιν κιτρινισμενο,
μια κωμωδια κουραστικη,
ενα τραγουδι που δεν θα ακουσεις το αλλο καλοκαιρι.

Κι οι ανθρωποι κουκλες.
Φτηνες, πλαστικες.
Μα καλα, μονο εγω τις βλεπω;

Κι αν εσυ, μπορεις να την κανεις λιγο τη ζωη μου πιο ακριβη,
γιατι εγω σ εσενα πιστευω, λιγακι, και πολυ,
καμια φορα που η μερα ξημερωνει και νυχτωνει με την ιδια αγαπη,
πιο ακριβο ενα λεπτο εστω, μια δικια μου αιωνιοτητα,
και μετα ασε με στη φτηνια μου,
τοτε σου δινω το ελευθερο να με εκμεταλλευτεις.