καλη τυχη

Θα φορεσει το τζιν του
το λιγοτερο σκισμενο,
κι ενα πουκαμισο καλο,
γκρι λεω εγω.

Δεν θα ξανακοιταχτει στον καθρεφτη,
κι ουτε για μια στιγμη δε θα σκεφτει που ηταν
και που εφτασε
και τι ξεχασε πισω,
κι αν αξιζε,
μα αυτος δε μετανιωνει,
μην του το χαλατε, κι ας ειναι ονειρο δικο μου,
ας τα σκεφτουμε ολα εμεις γι αυτον,
φρεσκοξυρισμενος οπως ειναι θα φυγει,
με παπουτσια κατα το ημισι αθλητικα.

Θα κραταει καποιο χαρτι φανταζομαι, ισως για να κλεβει,
ισως για,
οχι,
δεν θα κραταει χαρτι, δε θελω.

Δεν θα κραταει τιποτα,
τα αδεια του χερια ταυτοσημα με μια αδεια καρδια, συγνωμη.

Θα κατεβει τα σκαλια κοιταζοντας γυρω γυρω, αργα ή γρηγορα δεν το χω ακομα σκεφτει,
μα, προσεξε, θα χαμογελαει.
Θα γελαει.

Θα σου ραγισει την καρδια.

Θα ανεβει με ανεση,
κι ας μην ειναι ανετος,
θα σας γελασει ολους κι εγω θα γελαω.

Θα ηθελα πολυ να στηριξει τον ενα αγκωνα στο εδρανο,
μα μαλλον δεν το επιτρεπει η στιγμη.
Εγω θα το ηθελα παντως.

Και θα σας μιλησει.
Τι θα σας πει δεν ξερω δε με νοιαζει και το χειροτερο,
ποτε δε θα μαθω.

Ισως να ηξερα αν ημουν διπλα του οταν εφτιαχνε το κειμενο, διπλα σ ενα κρεβατι
ή σ εναν καναπε ή σε μια κατσαρολα ή σε σκαλια ατελειωτα,
μα μη σας μπερδευω και μπερδευτω κι εγω στο τελος.

Θα σας μιλησει και θα χαμογελαει και θα γελαει
κι αν εχετε τη δυναμη ακουστε τι σας λεει
και μην τον κοιτατε απλα,
αυτη ειναι η παγιδα για να σας κλεψει το δεκα το καλο.

Α, ξεχασα να σας πω.
Στον κοσμο τον δικο μου θα φοραει γυαλια,
εσεις οταν τον δειτε μη μου πειτε το αντιθετο.

Και μετα θα τον αφησετε να φυγει.
Να παρει μια ανασα βαθια στην πολη των αγγελων.


(Κι αν τιποτα δεν καταλαβατε απ ολα αυτα ποσως με απασχολει.
Ουτε εγω καταλαβα.)