Τετάρτη 17 Αυγούστου 2011

κολομβος


το ακους;
μην κανεις πως δεν το ακους, μη μου λες ψεμματα τωρα, μονο σφιξε με.
το βλεπεις;
το βλεπεις, και οχι μη μου πεις γιατι στα ματια σου εγω μεσα κοιταζω.

το βλεπω, το ακουω, το νιωθω, μου σκιζει την καρδια σου λεω.
εκει, στο κρεβατι το μονό, οταν εσυ με αγγαλιαζεις,
εγω κοιταζω εξω απ το παραθυρο,
κλειστο ή ανοιχτο το ιδιο κανει,
κι αφηνω το φως του φεγγαριου να γλιστρισει απο τα στορια,
να παρει στην πλατη του τους γρυλους τους ξενυχτηδες και να ρθουν να μου πουν πως παει το καλοκαιρι, τελειωσε.
Ενα καλοκαιρι με λιγα καρπουζια, πολυ λιγα,
λιγα κυματα,
λιγη καρυδα,
λιγο αερακι,
λιγη ζεστη, οχι πολυ,
ενα καλοκαιρι διχως Αιγαιο.
Ενα καλοκαιρι με πολυ αγαπη, σ ευχαριστω.
Κι οταν το καλοκαιρι θα εχει φυγει πια,
η αγαπη θα μεινει.
Κι οταν η Αμερικη θα ειναι ακομα πιο κοντα, και οσο μακρια θα επρεπε να ειναι,
τοτε η αγαπη θα μεινει.
Κι οταν οι γρυλοι σωπασουν, και βγουνε τα σταφυλια,
κι οταν τα μανικια θα σκεπαζουν το σωμα και τις σκεψεις μας και τη φωτια που μας ξαναγενναει καθε λεπτο,
κι οταν το κοριτσακι κοιταζει εξω απ το παραθυρο τη βροχη να συγχρονιζεται με τα δακρυα της και τους λειψους της χτυπους,
και το κοριτσακι μεινει χωρις ήλιο,
τοτε στη θεση του θα βαλει μια καρδια.

Κι ας ειναι και ντυμενη με γαλοτσες.

Δεν υπάρχουν σχόλια: