Πέμπτη 2 Ιουνίου 2011

φαντασματα

Καθε μερα,
καθε πρωι,
και καθε βραδυ.

Καθε που πεφτει ο ηλιος,
και λιγο πριν πεσει,
και λιγο μετα.

Οταν βαριεστημενα σερνει τη ζωη της στο κρεβατι,
κι οταν εκρυγνειται κι αγγιζει τον ουρανο.

Οταν παει να φτασει εκεινο το κατι απο το ραφι,
κι οταν παει να πεταξει τα σκουπιδια.

Οταν ξεβαφεται για να τελειωσει την παρασταση,
κι οταν βαζει τα γυαλια της για να δει καλυτερα.

Οταν το βλεμμα της αφαιρειται,
κι οταν ανακατευει τον καφε.

Οταν μουτζουρωνει ενα χαρτι
οταν δαγκωνει ενα φρουτο
οταν πληκτρολογει
οταν κρυωνει κι οταν ζεσταινεται,
οταν γλυφει τα χειλη της ,
οταν κοιταζει τα δαχτυλα της,
οταν καθαριζει το σπιτι,
οταν παταει το γκαζι,
οταν ανοιγει ενα μπουκαλι,
οταν αναβει το φως κι οταν δε θελει να το σβησει.

Οταν παει να κλεισει τα ματια.

Απλωνει το χερι και πιανει την τελευταια της σκεψη,
τη σφιγγει στη χουφτα του
πριν κυλησει απο τον κροταφο της.
Να την κανει δικια του κι αυτη.

(Κι αυτη να τον παρακαλαει να τη ριξει, να κανει το πατωμα χιλια κομματια.)

1 σχόλιο:

magda είπε...

Πολύ έντονη ΑΠΟΥΣΙΑ-παρουσία...
Υπέροχο!