Δευτέρα 6 Ιουνίου 2011

ντισνευλαντ

Κατι μαγικο συμβαινει οταν μοιραζεσαι μια βροχη. .
Oταν βρισκεσαι ξαφνικα αναμεσα σ αυτες τις ασημενιες κουρτινες
και δεν εχεις που να πας κ τρεχεις και σταματας να τρεχεις.
Για να γελασεις και να βραχεις και να ανοιξεις το στομα και να πιεις λιγο ουρανο.
Κατι μαγικο συμβαινει οταν μοιραζεσαι μια βροχη.
Σα να κανεις κατι που δεν πρεπει, σα να γινεσαι παλι παιδι,
σα να ξεδιψας απο τις σταγονες και να καταπινεις γελιο.
Οταν μοιραζεσαι μια ξαφνικη μπορα, ενωνεις τις δυναμεις σου,
κι ομως, δε θες να ξεφυγεις.

Εχει μια θλιψη και μια νοσταλγια η βροχη η ξαφνικη,
μια αιωνιοτητα λυτρωσης σε μια ζωη απο λιοπυρι.

Κι οταν βρεχεσαι, και τα μαλλια πεφτουν βαρια,
και τα ρουχα κολλανε,
και εχεις λαχανιασει,
μοιραζεστε το μυστικο μιας ανασας κομμενης.

(Μη μου δινεις αλλα αδιαβροχα, εγω τα ματια σου θελω να τα κοιτω βρεγμενα.)

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

υπέροχη σκέψη βροχής :)

magda είπε...

Πολύ όμορφες εικόνες βγαίνουν μέσα από το κείμενο σου!!! Υπέροχο και τρυφερό!