Πέμπτη 29 Ιουλίου 2010

ασκήσεις θάρρους


Σε "άκουσα" κουρασμένο. H φωνή σου να σέρνεται, τα υγρά σύμφωνα να χάνονται, το χαμογελο να πέφτει. Θέλησα να ανοίξω τα χέρια να το πιάσω να το ακουμπήσω στο κομοδινο να το πάρεις αύριο, μα τα χέρια μου ειναι παιδικά, δεν αντέχουν τέτοια βάρη.
Ένιωσα για λίγο να είμαι δίπλα σου, να σου ρουφάω την κούραση, να νιώθω την ανάσα σου να πέφτει ελαφριά στο μαξιλάρι, και να ξυπνάς με άλλα μάτια. Πιο καθαρά, πιο...παλιά.
Και μετά γύρισα πλευρό.
Γιατί κ εγώ κουρασμένη είμαι.

1 σχόλιο:

Παναγιώτα Κ. είπε...

Μια μέρα απ'τις επόμενες θα ξυπνήσεις έχοντας αποφασίσει να ξεκουράσεις την ψυχή, την καρδιά και το μυαλό σου. Τότε, δεν θα χρειάζεσαι ασκήσεις θάρρους, γιατί θα το έχεις ήδη και θα πας παρακάτω περισσότερο ξεκούραστη και περισσότερο...εσύ.Χωρίς παρελθοντικά βάρη, χωρίς κούραση άλλων, αλλά μόνο εσύ, ανάλαφρη.