σε ενδιαφέρουσα

Δεν ήθελα να γινω μητέρα, σας το ορκίζομαι.
Δεν μου άρεσε το σπορ, με εκνεύριζαν τα παιδιά και τα ζήλευα.
Ήθελα να μη δινω λόγο ούτε να φροντίζω κανέναν εκτός απο τον εαυτό μου.
Και τελικά, χωρίς να το καταλάβω, έγινα γονιός και εγώ.

Οι ερωτευμενοι είναι γονείς, για να εξηγούμαστε.
Έχουν δίπλα τους ένα κουτσούβελο, που ποτέ δεν ξέρουν πότε να του πουν όχι, και πάλι καταλήγουν να του κάνουν όλα τα χατίρια.
Έχουν ένα παιδί που μετά απο όλα όσα έκαναν θα τους γυρίσει την πλάτη, αλλά και πάλι, γονείς είναι, θα το αγαπάνε για πάντα.
Ένα παιδί να τα κάνει λίμπα στο σπιτι, να περνάει εφηβεία και να αντιδρά, έναν έφηβο που θέλει να φεύγει και δεν το κρατάει τίποτα πια, έναν άνθρωπο που έγινε απο σένα, αλλά ποτέ δε θα γίνει δικό σου.
Εσύ απλά θα μείνεις να κοιτάς το χρόνο να φεύγει, πότε πότε θα πηγαίνεις στο δωμάτιο του και θα κοιτάς τα παλιά του παιχνίδια, που τόσο τα αγαπούσε κάποτε, και θα κρύβεις ένα λυγμό γιατί ποτέ δεν θα καταλάβεις που πήγε αυτο το παιδί που κάποτε κρυβόταν στα φουστανια σου και περίμενε να το ταίσεις.
Αυτά έχει η μητρότητα.
Δεν θα σηκώσεις χέρι πάνω του, ούτε θα το διώξεις απ το σπίτι.
Απλά θα του δίνεις ότι έχεις, και απο μιά θλιμμένη γωνία θα περιμένεις να γυρίσει να σου χαρίσει ένα χαμόγελο. Ούτε καν τη ζωή του.
Και ξέρεις, έσυ ότι και να κάνεις, θα είσαι γονιός μέχρι να πεθάνεις.