παλια τεύχη, διαχρονικες αξιες.

Σήμερα κατάλαβα οτι είμαι ελαφρώς ανώμαλη, όπως όλοι μας κατά βάθος. Σήμερα διαπίστωσα πως οι μαλάκες και τα κωλόπαιδα με τραβάνε μακράν περισσότερο απο τους νορμάλ. Ποιός καθορίζει το νορμάλ θα μου πεις. Σωστά. Εν πάσει περιπτώσει, χθες κατάλαβα πως θέλω να είναι ο άντρας που θα έχω δίπλα μου. Τον άντρα που θα είναι μαζί μου, θα τον γνωρίσω σε ροκ συναυλία και τα μάτια μας θα αστράψουν ανάμεσα σε δεκάδες κεφάλια που θα κουνιούνται. Ο άντρας που θα μείνει μαζί μου θα είναι αντιδραστικός και θα μου τη λέει συνέχεια όπως θα κάνω κ εγώ άλλωστε. Ο άντρας που θέλω, θα μου πιάνει το χέρι σφιχτά και άμα λάχει θα με δαγκώνει για να έρθω στα ίσα μου. Τον άντρα μου εγώ τον θέλω να με βλέπει να καθαρίζω και να μου τσιμπάει τον κώλο, να ρέβεται και να μη λέει και ''σόρρυ''. Με τον άντρα των ονείρων μου θα καθόμαστε σ' ένα σπίτι, θα πλακωνώμαστε, θα πηδιόμαστε, θα παίζουμε Playstation, θα διαβάζουμε κόμικς, θα τρώμε πίτσα, θα βλέπουμε Star Trek και θα κοιμόμαστε σε μια ασφυκτική αγκαλιά μέχρι το πρωί. Ο άντρας της ζωής μου δεν θα χαρίζει κάστανα, αλλά θα με κοιτάει και τα μάτια θα ''φωνάζουν''. Ο άντρας που θα μείνει ως το τέλος θα έχει ατσάλινα νεύρα και χιούμορ πρόστυχο και έξυπνο. Ο άντρας ο ιδανικός θα έχει πάρει χαμπάρι απο πολύ νωρίς οτι έχει να κάνει με ένα παιδί και θα την βρίσκει.


Αυτό γράφτηκε το 2007.
Και είναι ένας καλός λόγος να συνεχίσω αυτό που άφησα.

Εν τελει

Μου άφησε μια γλυκόπικρη γεύση το σημερινό.
Ίσως φταίνε οι τελείες που βάζω απανωτά, και σήμερα δεν ήθελα να τη βάλω.
Μπορεί αύριο να αλλάξω γνώμη, αλλά σήμερα ήθελα να μείνω.
Ήθελα να χωθώ, να χαθώ.
Δεν έχει σημασία, αύριο φτιάχνω τη βαλίτσα μου.

mute

Με πλησίασες με τον γνωστό τρόπο, μπαίνοντας στο πλάνο μου ενώ είμαι ήρεμη.
Διάβαζα το βιβλίο μου και δεν θα σήκωνα το βλέμμα για κανέναν λόγο.
Αλλά επειδή ήξερα οτι είσαι εσύ, πάλι με έπιασες απροετοίμαστη.
Κάτι μουρμούρισες. Όπως πάντα.
Μπήκαμε μαζί στο βαγόνι, απαντώντας σε ερωτήσεις ηλίθιες, που ποτέ δεν περίμενα να κάνουμε ο ένας στον άλλο.
Δεν είμασταν τέτοιοι, το ξέρεις.
Είχα τόσες ερωτήσεις να σου κάνω, αλλά ξέρεις πόσο εγωίστρια είμαι, ήθελα να σε πληγώσω με τη σιωπή μου.

Με πήγες πίσω, πέρσι τέτοια εποχή που σου έστειλα εκείνο το μειλ, που σε έκανε να κλάψεις, γίγαντα.
Δεν το παίρνω πίσω, ακόμα θα ήθελα να κάνουμε τη ζωή που σου περιέγραψα.
Αν δεν ήσουν άλλος άνθρωπος πια.
Ξέρεις, είμαι ένα βήμα πιο κοντά σε όλα αυτά τώρα.
Αλλά εσύ που είσαι;
Εσύ που δεν μπορούσες να χωρέσεις άλλον στη ζωή μας, και όταν μπήκαν οι άλλοι γύρισες την πλάτη.
Δε θα στο συγχωρέσω.
Μου λείπεις. Είσαι το σκοτεινότερο σημείο μου, που κανεις δε θα καταλάβει.
Δε με νοιάζει, ποτέ δε με ένοιαζε, αρκει να μπορούσες να ανακατέψεις λίγο την καρδιά σου.

Έσκυψες και μου ψυθίρισες στο αυτι.
Δεν σου απάντησα γιατι αντ αυτού ήθελα να σου δώσω ένα χαστούκι και να σε πάρω αγκαλιά και να πάμε πίσω στο χρόνο.
Αν ήξερα θα σε βοηθούσα.

Ξαναανοιξα το βιβλίο και έμεινα να κοιτάζω το χαρτί. Έμεινα να προσπαθώ να συνηθίσω τη σιωπή.

πειράζει;

Έχω ένα μισοσπασμένο δόντι. Την πλάτη μου κοσμεί ένα παιδικό τατουάζ και τα πόδια μου είναι πάντα βρώμικα.
Μπορώ να γίνω πολύ σπαστική και γκρινιάρα, μπορώ να γίνω σνομπ και αγενής.
Φοβάμαι να κοιμάμαι μόνη μου αλλά παρ όλα αυτά, αδυνατώ να μοιραστώ το σεντόνι μου.
Το χιούμορ μου μπορεί να σου φανει προκλητικό ή να σε προσβάλλει.
Είμαι εγωίστρια και αν δεν μου δώσεις δε θα σου δώσω.
Βαριέμαι εύκολα και δεν μπορώ να μένω σε ένα μέρος για πολύ.
Κάνω πολλά σχέδια που τελικά απαξιώ να πραγματοποιήσω.
Τρελαίνομαι για σεξ και μου αρέσουν οι προκλήσεις.
Τρώω πολύ και δεν προσέχω το σώμα μου.
Ώρες ωρές είμαι τόσο υπερκινητική και ενθουσιώδης που θα θες να με χτυπήσεις.
Και, δε σου πα, είμαι υπερβολικά κυκλοθυμική.
Αν αγαπήσω έναν άνθρωπο κάνω τα πάντα.
Όταν έχω όρεξη, μπορείς να πεις οτι έχω και χιούμορ.
Μ αρέσουν τα μύδια και αν με κεράσεις μια κατσαρόλα με έχεις κερδίσει.
Δεν κάνω υστερίες με την εμφάνιση μου και αν αέρας μου παίρνει τα μαλλιά δε θα μουτρώσω.
Χρειάζομαι λίγα για να είμαι χαρούμενη.
Μ αρέσει να κοιτάζω τ αστέρια και να ακούω τους γρύλους.
Περνάω ώρες ψάχνοντας βιβλία.
Θα θελα να ζήσω στην Αφρική, και όλη μου η ζωή να είναι καλοκαίρι.
Μου αρέσουν τα λουνα παρκ και δεν ξέρω τι θέλω να κάνω "όταν μεγαλώσω".
Ξέρω ποιο τραγούδι θέλω να χορέψω στο γάμο μου.
Τα μαλλιά μου με το θαλασσινό νερό δείχνουν πιο ωραία.
Δεν ανήκω πουθενά, δεν διαμαρτύρομαι σε πορείες και είμαι περήφανη γι αυτό.
Παράσιτο. Κανένα πρόβλημα αρκεί να περνάω καλά.
Το μεγαλύτερο μου όνειρο είναι να βρω τον έρωτα της ζωής μου, και πάντα κλαίω στην ταινια " Μεγαλες Προσδοκίες".

Και όσο υπάρχουν άνθρωποι, που με θέλουν για ακριβώς αυτό που είμαι, όσο υπάρχουν αγοράκια και κοριτσάκια που θέλουν να μου ξυπνήσουν ακριβώς όλα όσα κάνουν εμένα, ε, εγώ δεν τα παρατάω.

σε ενδιαφέρουσα

Δεν ήθελα να γινω μητέρα, σας το ορκίζομαι.
Δεν μου άρεσε το σπορ, με εκνεύριζαν τα παιδιά και τα ζήλευα.
Ήθελα να μη δινω λόγο ούτε να φροντίζω κανέναν εκτός απο τον εαυτό μου.
Και τελικά, χωρίς να το καταλάβω, έγινα γονιός και εγώ.

Οι ερωτευμενοι είναι γονείς, για να εξηγούμαστε.
Έχουν δίπλα τους ένα κουτσούβελο, που ποτέ δεν ξέρουν πότε να του πουν όχι, και πάλι καταλήγουν να του κάνουν όλα τα χατίρια.
Έχουν ένα παιδί που μετά απο όλα όσα έκαναν θα τους γυρίσει την πλάτη, αλλά και πάλι, γονείς είναι, θα το αγαπάνε για πάντα.
Ένα παιδί να τα κάνει λίμπα στο σπιτι, να περνάει εφηβεία και να αντιδρά, έναν έφηβο που θέλει να φεύγει και δεν το κρατάει τίποτα πια, έναν άνθρωπο που έγινε απο σένα, αλλά ποτέ δε θα γίνει δικό σου.
Εσύ απλά θα μείνεις να κοιτάς το χρόνο να φεύγει, πότε πότε θα πηγαίνεις στο δωμάτιο του και θα κοιτάς τα παλιά του παιχνίδια, που τόσο τα αγαπούσε κάποτε, και θα κρύβεις ένα λυγμό γιατί ποτέ δεν θα καταλάβεις που πήγε αυτο το παιδί που κάποτε κρυβόταν στα φουστανια σου και περίμενε να το ταίσεις.
Αυτά έχει η μητρότητα.
Δεν θα σηκώσεις χέρι πάνω του, ούτε θα το διώξεις απ το σπίτι.
Απλά θα του δίνεις ότι έχεις, και απο μιά θλιμμένη γωνία θα περιμένεις να γυρίσει να σου χαρίσει ένα χαμόγελο. Ούτε καν τη ζωή του.
Και ξέρεις, έσυ ότι και να κάνεις, θα είσαι γονιός μέχρι να πεθάνεις.

επρεπε

Σημερα εφαγα τα πιο νοστιμα κερασια της ζωης μου

Γαιδούρι

Παραλίγο να σου απαντήσω στο μήνυμα.
Αλλα προτιμώ να στα πω απο εδώ. Επειδη ξέρω οτι δε θα απαντήσεις. Αλλα ξέρω οτι είσαι εδώ.
Λοιπόν, στο λέω για χιλιοστή φορά.
ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΜΠΑΙΝΟΒΓΑΙΝΕΙΣ ΣΤΙΣ ΖΩΕΣ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ.
Κι αν άλλοι στο επιτρέπουνε, εγώ στο απαγορεύω.
Αν θες κάτι απο μένα, πες το μου, αλλιώς για τ ονομα του θεού, μη μου στέλνεις μηνυματα λες και δεν πέρασε μια μέρα. Έχει περάσει παραπάνω απο μέρα. Έχει περάσει ένας ωκεανός.
Χαίρομαι που νιώθεις τόσο οικεία μαζί μου, σέβομαι την ανάγκη σου για κάτι γνώριμο, την έχω κι εγώ και δεν είναι λίγες οι φορές που σπάω τους όρκους μου. Αλλά όσο σέβομαι εγώ τις επιλογές σου, σεβάσου και εσύ τις γαμημένες μέρες που έχω περάσει κλαίγοντας γιατί δεν αντέχω άλλο μακρυά σου, σεβάσου το πόσους γκόμενους έχω διώξει, όχι γιατί δε μου κάνανε, αλλά γιατί απλά δεν μπορώ. Σεβάσου το οτι κατέβασα όλες σου τις φωτογραφίες, αλλά το συρτάρι σου δεν σκοπεύω να το αδειάσω σύντομα.
Σεβάσου εμένα.
Μην παίζεις μαζί μου, σπάω.

Υ.Γ. Πολύ θα ήθελα να φάω την καρδιά του καρπουζιού σου, αρκεί να ήσουν εδώ. Τώρα.

στα θρανια

Καμιά φορά, ξέρεις οτι απλά έχεις κάνει αρκετά.
Ξέρεις οτι δεν μπορείς να πέσεις πιο χαμηλά, και όσο Λέων και να είσαι την περηφάνια σου την δοκίμασες υπέρ του δέοντος.
Καμιά φορά βγαίνεις κ απτο σπίτι, κι όταν λεω βγαίνεις δεν εννοώ απλά να σέρνεις το κουφάρι σου, τα ξέρουμε αυτά.
Εννοώ να είσαι εκεί ολόκληρος.
Και όταν βγαίνεις ολόκληρος λοιπόν, αυτές τις κάποιες φορές, περνάς ωραία ρε γαμώτο.
Ε, κάπου εκεί νιώθεις οτι το έκανες το ταξίδι σου, πήγες μέχρι εκεί που μπορούσες, μπορεί και πιο πέρα.
Αλλά η απόσταση πρέπει να μοιράζεται, ξερεις.
Για αυτό ακριβώς, σταματάς να προχωράς.
Ανοίγεις τα μάτια, και το παλεύεις.
Ίαως κάποια πράγματα να τα υπερεκτίμησες σου λέω.
Και ίσως κάποια άλλα να τα υποτίμησες χωρίς λόγο, πρόσεξε.
Δεν θα σε αφήσω να ξανακάνεις τέτοια λάθη.
Θα σε πιέσω, θα γίνω ο δάσκαλός σου.
Θα σε χτυπάω με τη βέργα όταν κάνεις λάθη, να με φοβάσαι.
Μόνο τη μοναξιά μη φοβάσαι.
Μην είσαι κουτή.
Το ξέρεις οτι δεν είσαι μόνη σου.
Μονη σου θα μείνεις αν συνεχίσεις να κλαψουρίζεις για τελειωμένα πάθη που μάλλον της φαντασίας σου ήτανε κ αυτά. Όλα θέλουν δύο, σκέψου το.
Δε θέλω χαζομάρες, στο ξαναλέω.
Αν νομίζεις οτι μπορείς να περπατήσεις κι άλλο, κάντο.
Αλλά μη γυρίσεις κλαίγοντας.
Τα θελες και τα παθες.
Έλα, πιάσε το χέρι μου και στηρίξου.
Δεν θα σου πω οτι είναι εύκολο.
Αλλά τα δύσκολα τα ξέρεις. Δεν περιμενεις εμένα να στα πω. Πες απλά το ναι.

θαύματα

Τους είδα να γερνάνε σε μια μέρα.
Να κάθονται σιωπηλοί, ο ένας δίπλα στον άλλο, σα να ταν απο πάντα πλάι πλάι.
Αμίλητοι και κουρασμένοι, δίχως ίχνος προσπάθειας.
Παραδομένοι.
Τους φαντάζομαι εκείνη τη μέρα.
Κρατάνε ο ένας το χέρι του άλλου σφιχτά, με παγωμένο χαμόγελο, και κάνουν το βήμα.
Κι οι δύο με το δεξί, μπαίνουν με αφέλεια και αβεβαιότητα στη μηχανή του χρόνου.
Η μέρα που παντρέυτηκαν.

πάλι βράδυ

Αυτή του είπε:τέρμα με αυτά τα δηλητήρια. Θα σε μάθω να κοιμάσαι, μαζί μου.
Αυτός κουλουριάστηκε στην αγκαλιά της και έμαθε να συνηθίζει.
Αυτή του είπε : χαίρομαι που έμαθες να κοιμάσαι.
Αυτός είπε στην καρδιά του να μη χτυπάει τόσο δυνατά γιατί τον τρομάζει.
Αυτή ξέχασε να του πει: Θα σε μάθω να κοιμάσαι κι ας μην είσαι δίπλα μου.

νιωθω

ευαλωτη

εκτός εποχής

Μια σακουλα στο ψυγείο αρκεί.
Την έχω εκεί, γιατί κανείς δεν μπορεί να μου δώσει τα κεράσια όπως τα θέλω.
Εκεί θα μείνουν, θα μαυρίσουν και θα σαπίσουν και εγώ ακόμα δεν θα έχω φάει.
Και δεν θέλω να τα φάω.
Γιατί θα είναι βρώμικα. Γιατί δεν θα μου τα έχεις πλύνει ένα ένα.

παλια αρχεια μέρος 2ο

Να μαστε λοιπόν εδώ που...περίμενα. Ποτέ στ αλήθεια δε συμβιβάζεσαι με κάτι. Τόσο καιρό έφτιαχνα στο μυαλό μου σενάρια για το πως θα μου το πεις, αν θα με προετοιμάσεις με μια ιδιαίτερη έξοδο ή απλά με μια τεράστια σιωπή.
Και χθες απλά μου το πες, σαν να ταν το πιο απλά πράγμα του κόσμου.
"Και μια Σόφι στο μυαλό σου"
Θυμήθηκα την Ισπανία.
Πήρα 2 μπύρες και ένα πακέτο τσιγάρα, θέλησα να μείνω μόνη.
Να μείνω μόνη να μετρηθούμε.
Να ρουφήξω τ αστέρια και να φυσήξω τη θάλασσα, μ ένα άγχος να κάνει πέρα, μ έναν αναστεναγμό να με πνίξει.
Άραγε ο κόσμος θα σταματήσει να γυρίζει;
Θέλω να σου πω να φύγεις.
Να σε σπρώξω δυνατά και να σε εξαφανίσω.
Θέλω να σου ρίξω στα μούτρα εκατομμύρια βρώμικες μερίδες παέγια, και κάπου εκεί να εξαφανιστείς, να γίνεις κι εσύ απλά μια γαρίδα που ποτέ δε θα φάω.