Παρασκευή 29 Μαρτίου 2013

μεταξυ συρμου και αποβαθρας

Οταν γυρναμε κουρασμενοι απο τις αγορες και τα φωτα
μεσα σ ενα βαγονι σιωπηλοι,
τουλαχιστον να μου κρατας το χερι.

Οταν δεν εχουμε κατι να πουμε,
να μου κρατας το χερι, τουλαχιστον.
Για να μη γινουμε σαν αυτους,
ξερεις ποιους,
αυτους που καποτε ηταν σαν εμας,
πολυ πριν γινουνε "αυτοι"
που τους δειχνουμε με το δαχτυλο καθως τιτιβιζουμε φιλια στις γωνιες του κοσμου.

Να μου κρατας το χερι σφιχτα,
να το χαιδευεις.
Να του δινεις παλμο.
Να μου δινεις παλμο,
να ξερω οτι ειμαι εδω,
ζωντανη,
και ειμαι διπλα σου και σου δινω ρυθμο,
δεν βρεθηκαμε τυχαια διπλα διπλα στα βρωμικα καθισματα του ηλεκτρικου,
δεν θα κατεβουμε σε αλλες στασεις,
δεν θα ξεχασεις να με παρεις μαζι σου φευγοντας,
προσεχοντας μην πεσεις στο κενο,
μεταξυ συρμου και αποβαθρας. 

11 σχόλια:

magda είπε...

Nalia μου, καλημέρα!
Τι υπέροχο που σε βρήκα ξανά!
Σ΄έβαλα στα αγαπημένα μου για να μην χαθούμε...
Τι να πω για το μαγική γραφή σου!!!
Βουρκωμένη διάβασα το "γράμμα" στον παππού σου.
Και συγκινήθηκα με την "έκκληση" να μου κρατάς το χέρι...
Χάρηκα που σου άρεσαν οι φωτογραφίες μου! Δεν ήταν βροχή, ήταν πυκνό χιόνι.
Σου εύχομαι ένα όμορφο Σαββατοκύριακο!

efhbos είπε...

Το διαβασες το βιβλιο??
Πρεπει να ειναι πολυ ωραιο!!

Lysippe είπε...

"Να μου κρατάς το χέρι" για να 'μαστε κοντά. "Να μου κρατάς το χέρι" για να μην χαθούμε μες στο πλήθος. "Να μου κρατάς το χέρι" για να είμαστε Ένα, να μην μπορέσει να μπει άλλος ανάμεσά μας κι υπάρξει κενό. "Να μου κρατάς το χέρι" να σε νιώθω.

Υπέροχο, Nalia! :)

Nalia είπε...

Ευχαριστω για τα σχολια:)

Εφηβε το βιβλιο μολις το εψαξα, δεν το ειχα ξαναακουσει αλλα μου κινησε την περιεργεια!

Μαγδα αυτο το θεμα με το να χανω τα blog που μου αρεσουν το εχω κι εγω! Και ψαχνω τωρα να βρω πως θα βλεπω στην κεντρικη σελιδα μου ποτε βαζει νεα αναρτηση καθε blog που παρακολουθω...Βοηθεια κανεις;;;

Sideras είπε...

Έτσι πέρασε ο καιρός, απο χέρι ,σε χέρι , μα εκείνοι κρατιόντουσαν σφικτά, χέρι, με χέρι . Είμαστε κατι σαν συνεταίροι σ'αυτο , μια ομάδα, ο ένας συμπληρώνει τον άλλο.. . Αλλά , ναι, πρέπει να υπάρχει ενα αλλά. Είναι της εποχής μας εκείνο το αλλά . Είναι ένα αλλά που αποφεύγει να βρίσκεται ,
"μεταξυ συρμου και αποβαθρας".

Όπως και να έχει, μου αρέσει αυτή η ευαισθησία που αποπνέει δύναμη στην γραφή σου.

Ἅ λ ς είπε...

πόσο ζωντανός μπορείς να νιώθεις όταν σου κρατάει το χέρι ένας άνθρωπος που αγαπάς; Μα βέβαια το θέμα είναι να σου δώσει τόση δύναμη ώστε όταν έρθει η ωρα να σαφησει να μπορεις να αντέξεις μόνη!

Ἅ λ ς είπε...

Μπορείς να πας πάνω δεξιά "σχεδιαση" και έπειτα επίλεξε από αριστερά "διάταξη".
εκεί αν πατήσεις προσθήκη gadget μπορείς να δεις αυτό που λέει "λίστα ιστολογίων". Εκεί προσθέτεις όσα ιστολογια σε ενδιαφερουν και θα εμφανίζονται στο μπλογκ σου. Κάθε φορα που ανανεωνει κάποιος την αναρτηση σου θα στον εμφανίζει πρώτο στη λίστα. :) αν θες βοηθεια ρωτα με!

Nalia είπε...

αα σ ευχαριστω πολυ αλς!
επιτελους δεν θα μπαινω μετα απο ενα μηνα να βλεπω τις αναρτησεις των μπλογκ που μ αρεσουν χαχα

Κυπαρησία Σ. είπε...

Υπέροχο...κι η αγωνία σου επίσης. Είναι από αυτές που σώζουν.
Καλό βράδυ :)

Νimertis είπε...

πολύ ενδιαφέρουσα γραφή, ρυθμικά χτυπάει ο παρατακτικός λόγος χωρίς να συσσωρεύει 'νεκρά' λυρικά στοιχεία...
τούτο σε συνδυασμό με την 'καθαρότητα' του ύφους καθηλώνει...
η ανάγνωση σε ένα ποίημα υψηλών προδιαγραφών δεν περνάει ποτέ σε 'απομάγευση'... και τούτο σπάνια συμβαίνει...
το συναίσθημα υπο-δηλώνεται και όμως εμφατικά και εκδιπλώνεται με ενάργεια χωρίς να θλίβει...

όλο το ποίημα έχει ζωντάνια, ροικότητα, φυσικότητα και μαζί, σχεδόν σοκάρει η μεγάλη αλήθεια
'δεν βρεθήκαμε τυχαία...'

χαίρομαι πολύ που σε αντάμωσα και είχα την ευκαιρία να κοινωνήσω μια τόσο ενδιαφέρουσα γραφή...

την καλημέρα μου...

andrik είπε...

ωραιο το blog σου!!!
Καλως σε βρηκα..!!!