Είμαι τα γράμματα,
είσαι οι λέξεις.
Φτιάχνω μια γλωσσα
που μονο εσύ μου μιλας.
Γεμίζω σελίδες
με όνειρα μεταφρασμενα,
όλο το σώμα μου
ενας καμβάς.
Κρύβω τα χρώματα, τ'ανακατεύω, να χεις να παίζεις
αν μ'αγαπάς.
Κι όταν βρεθούμε,
σαν έρθει η ώρα,
τότε θα ξέρεις πια
τι να πεις.
Μια λέξη ξένη
για όλους τους άλλους
που θα εννοούμε
μονο εμείς.
3 σχόλια:
Τι μυστήρια όμορφη που είναι η ζωή ώρες-ώρες!
Μικρή μου καλλιτεχνική ύπαρξη (τόσα ταλέντα συνδυάστηκαν σε έναν άνθρωπο κι είσαι εσύ!)να συνεχίσεις να ονειρεύεσαι πάντα και χωρίς όρια, αλλά και να νιώθεις...αυτό κι αν είναι ταλέντο στις μέρες μας!
Απλώς, υπέροχο!(Μα πόσο σε εμπνεέι αυτή η πόλη!)
Πολύ όμορφα τα ποιήματα σας και αξιόλογο το ιστολόγιο σας!Ευχαριστούμε!
Δημοσίευση σχολίου