Σάββατο 26 Φεβρουαρίου 2011

απλά


Είμαι τα γράμματα,
είσαι οι λέξεις.
Φτιάχνω μια γλωσσα
που μονο εσύ μου μιλας.
Γεμίζω σελίδες
με όνειρα μεταφρασμενα,
όλο το σώμα μου
ενας καμβάς.
Κρύβω τα χρώματα, τ'ανακατεύω, να χεις να παίζεις
αν μ'αγαπάς.
Κι όταν βρεθούμε,
σαν έρθει η ώρα,
τότε θα ξέρεις πια
τι να πεις.
Μια λέξη ξένη
για όλους τους άλλους
που θα εννοούμε
μονο εμείς.

3 σχόλια:

ΧΡΥΣΑΝΘΗ είπε...

Τι μυστήρια όμορφη που είναι η ζωή ώρες-ώρες!

Παναγιώτα Κ. είπε...

Μικρή μου καλλιτεχνική ύπαρξη (τόσα ταλέντα συνδυάστηκαν σε έναν άνθρωπο κι είσαι εσύ!)να συνεχίσεις να ονειρεύεσαι πάντα και χωρίς όρια, αλλά και να νιώθεις...αυτό κι αν είναι ταλέντο στις μέρες μας!
Απλώς, υπέροχο!(Μα πόσο σε εμπνεέι αυτή η πόλη!)

Παναής είπε...

Πολύ όμορφα τα ποιήματα σας και αξιόλογο το ιστολόγιο σας!Ευχαριστούμε!