Πέμπτη 15 Απριλίου 2010

θα προσπαθήσω να σου εξηγήσω



Σα να ξύνεις μια βαθιά πληγή
Σα να χάνεις το πορτοφόλι με το μισθό σου
Σα να πεθαίνει ο σκύλος σου
Σα να χάνεις το τελευταίο λεοφωρείο
Σα να σπας το πόδι σου στις διακοπές
Σα να σου καίγεται το φαγητό που ετοίμαζες όλη μέρα
Σα να λερώνεται το μόνο πλυμένο ρούχο σου
Σα να σκίζεται το γράμμα που σου είχε αφήσει η μαμά σου πριν πεθάνει
Σα να χαλάει μια όμορφη φωτογραφία
Σα να νυστάζεις και να μην μπορείς να κοιμηθείς
Σα να χάνεις το παιδί σου πριν το γεννήσεις
Σα να αποκαλύπτονται όλα σου τα ψέμματα
Σα να μαθαίνεις οτι όλα είναι ένα ψέμμα
Σα να χαλάει η κασέτα της παιδικής σου ηλικίας
Σα να πεθαίνει ο ήρωας χωρίς να του αξίζει
Σα να δίνεις την καρδιά σου και να σου λένε οτι δεν είναι συμβατή
Σα να περιμένεις το φιλί της ζωής και να σου δίνουν ένα χαστούκι

Έτσι κάπως είναι να περιμένεις απο τον άνθρωπό σου να σου πει οτι του λείπεις, οτι θα πάρει το πρώτο αεροπλάνο να ρθει να σε βρει, και αντ'αυτού να σε ρωτάει τι να μαγειρέψει σήμερα

3 σχόλια:

Παναγιώτα Κ. είπε...

Τότε του λες πόσο καραγκιόζης και ανάξιος γι' αυτό που νιώθεις είναι!Aπλά, λιτά κι απέριττα...

Nalia είπε...

m aresei o tropos pou skeftese!

-K- με Κ κεφαλαίο είπε...

Μου έμεινε αυτή σου η φράση: "Σαν να μαθαίνεις ότι όλα είναι ένα ψέμα..." Απ'την άλλη,ο Πήτερ Ουστίνοφ λέει πως η αγάπη είναι μια πράξη ατέλειωτης συγχώρεσης.Αλήθεια,δεν ξέρω...