Ο χρόνος είναι τόσο σχετικός.Έχω τόσα ρολόγια στο συρτάρι, στην κουζίνα, στον τοίχο του χολ. Και ποιό να πιστέψω για πες μου. Ο χρόνος τρέχει σαν τρελός.
Τρέχει όταν είμαι στη δουλειά, τρέχει όταν βγάζω φωτογραφίες, τρέχει όταν χάνομαι σε παριζιάνικες νύχτες, τρέχει όταν πάω σε πάρτυ και όταν φεύγω για διήμερο. Ο χρόνος χάνεται κάπου μέσα σε όλα όσα κάνω, και πριν καν το καταλάβω με έχει φτάσει κ με έχει περάσει ήδη χίλιες φορές. Ο χρόνος καμιά φορά τρέχει εις βάρος μου, μα κάποιες άλλες με συμφέρει. Πλησιάζουν οι ζεστές μέρες. Ξέρεις, μέρες που δε σκέφτομαι, απλά νιώθω τον ήλιο πάνω μου και μου είναι αρκετό.
Έχω ένα παράπονο όμως. Δεν ξέρω αν πρέπει να αλλάξω σπίτι ή απλά μυαλό. Σίγουρα κάτι δεν πάει καλά σου λέω. Ίσως φταίνε οι φωτογραφίες που κατέβασα, ή τα έπιπλα που έβαψα για καμουφλαζ. Αλλά το σπίτι όλο είναι τόσο άδικο μαζί μου.
Ο χρόνος στο σπίτι μου σταματάει.
Κοιμάμαι πάντα απτην πλευρά σου.
Κι αν το σπίτι σε ήξερε λίγο καλύτερα, θα ήξερε οτι δεν αξίζει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου