ακροβάτης

Ακροβατώ.
Προσπαθώ να κρατηθώ ανάμεσα σε εποχές, συναισθήματα, λέξεις. Κάνω πως δεν ξέρω τίποτα, δεν ακούω τίποτα και τίποτα δεν με αγγίζει. Αλλά όσο κι αν τον μισώ τον χειμώνα, και πάλι για αυτόν θα γράψω. Θα σου πω πόσο άδικο είναι τα καλοκαίρια να φεύγουν και οι χειμώνες να μένουν, ακριβώς όπως οι εικόνες καρφιτσώνονται στο νου και τα λόγια ξεθωριάζουν. Θα σου πω πόσο με πονάει να με βαραίνει μία εποχή, σαν το βάρος που νιώθω όταν κρατάω υποσχέσεις που με υπερβαίνουν. Γιατί είμαι άνθρωπος. Και κρυώνω το χειμώνα. Και παγώνουν τα πάντα μέσα μου, και μη με αδικείς. Θα σου πω πόσο δύσκολο είναι να κρατιέμαι απο μία εποχή που κρατάει τόσο λίγο, μόνο και μόνο για να αντέξω τόσους μήνες κενής επιβίωσης.
Θα σου πω για τα λόγια που είναι τόσο μικρά και τι να πεις σε έναν άνθρωπο που κρυώνει για να του ζεστάνεις την ψυχή? Τα λόγια δεν γιατρεύουν.
Με λίγα λόγια, θα σου πω πόσο μου λείπεις και πόσο δύσκολο μου είναι να ακροβατώ σε τεντωμένο σκοινί που ξεδιπλώνει όλο και περισσότερα χιλιόμετρα.