θαυμα

Γιατί με βάζετε να ορκιστώ,
γιατί
να απαντήσω,
να πιστέψω,
να πιστέψω στην αγάπη;
Γιατί να πιστέψω
σε κάτι
που δεν χρειάζεται να πιστεύω,
κάτι τόσο αόριστο, κάτι περαστικό,
γιατί μου λέτε πως
η αγάπη δεν ειναι
συναίσθημα,
θεός είναι.
Πίστεψε.
Και τι θα βγει άμα πιστέψω,
άραγε θα με κρατάει ζωντανή τις ώρες που αυτή με μαεστρία εξαφανίζεται;
Αγάπη.
Η αγάπη δεν υπάρχει, δεν γίνεται να την πιστέψεις,
η αγάπη είναι απλά μια σκόνη ένα σύννεφο ένα συναίσθημα,
υπάρχει και δεν υπάρχει,
το νιώθεις και δεν το νιώθεις,
δεν είναι πάντα εκεί,
περαστική είναι η αγάπη,
μέσα στις όμορφες τις άχαρες ημέρες που περνούν.
Τη χάνεις και τη βρίσκεις,
μέσα σε μπαρ, κρασιά ρουμπίνια, χαμόγελα και λέξεις,
μέσα σε κύμματα και ηλιαχτίδες αναπάντεχες,
και μέσα στις πιο σκονισμένες χαραμάδες του νου.
Εκεί κι αλλού.
Μην πιστέψεις ποτέ στην αγάπη σου λέω,
δέξου μονάχα οτι είσαι ικανός να αγαπήσεις και να αγαπηθείς.

(υπέροχο πράγμα που γίνεται η αγάπη όταν δεν την βιάζεις να σου φανερωθεί σαν θαύμα)