Πλησιάζει καλοκαίρι, δεν γίνεται να μην το νιώθεις, κάθε χρόνο τα ίδια λέω και καταντάω γραφική αλλά δεν με νοιάζει και πολύ να σου πω την αλήθεια. Πλησιάζει καλοκαίρι και η ζέστη έρχεται σιγά σιγά, και τα γρήγορα ντους για να δροσιστείς πριν βγεις στο λίβα, και οι ώρες που δεν κάθεσαι σπίτι ούτε πριν νυχτώσει ούτε μετά, δε γίνεται, δε μπορείς. Πλησιάζει καλοκαίρι και νιώθω να ανεβαίνει μέσα μου μια πνιγμένη ανάσα, πως αλλιώς να το εξηγήσω, και το μόνο που θέλω είναι να βρεθώ στη Ραφήνα, και να διαβάσω πάλι την Αίθουσα του Θρόνου, κάθε χρόνο, κάθε καλοκαίρι, σαν να καίγομαι κι εγώ μέσα στην κάψα της Γλαύκης, και να διαβάσω πάλι Καραγάτση, και να διαβάσω πάλι όλες τις τραγικές ιστορίες που σέρνουν πίσω τους τα νησιά εκείνα. Κι ύστερα να πάρω το πλοίο από το λιμάνι και να πάω κι εγώ σ ένα νησί, να περπατήσω ξυπόλητη με μαλλιά λιτά, και να πω ότι ζω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου