σοφια

Μεγαλωσα με το Αιγαιο στην καρδια, να με καιει σαν ανεκπληρωτος ερωτας καθε καλοκαιρι,
να με καιει οπως το χιονι τα λουλουδια καθε χειμωνα.

Δεν ξερω γιατι, απλα συνεβη, οπως συμβαινει να ερωτευεσαι καποιον αγνωστο μεσα στο τρενο.

Κι αν λιγο, μονο λιγο αν αφησω τη σκεψη μου να περιπλανηθει εκει που συνηθως δεν την αφηνω, θα σου πω πως το αιγαιοπελαγιτικο καλοκαιρι που παντα περιμενα δε θα ρθει πια. Ξερω μοναχα πως ξεγλιστρησε απο τα χερια μου, και ξερω πώς. Και ξερω ακομα πως χρονο με το χρονο τα καλοκαιρια τα ευσεβη τα ποθητα σβηνουνε, χεθωριαζουνε, σα χρωματα νερωμενα, ανακατεμενα απο το χερι ερασιτεχνη.