Τρίτη 26 Απριλίου 2011

παραναλωμα


Και μου ζητάς να σου πω
για τα απογευματα εκεινα
που μου μουδιαζουν τα δάκρυα
Για τις ώρες της φωτιας
Αφου όλα τοτε γινονται
τι να σου πω άλλο
Αφου είναι οι ώρες που
τα τζιτζίκια σιωπούν
και τα βλέφαρα βάφονται πορτοκαλί
και τα ρολόγια σταματάνε.
Και η ψυχη μου ενα απεραντο νεκροταφειο.
Οι ώρες που ενα φιλι γλυκαινει και εχει ηδη λιωσει
Οι ωρες που αλλοι φευγουν κι αλλοι μενουν πίσω
Οι ώρες που η θαλασσα σαν κατι να θελει να σου πει
πριν παρει μεσα της τον ηλιο για παντα
να τον τυλιξει για να καουνε σε μια πυρκαγια
με αντανακλασεις ενος μοναχικου φεγγαριου που θα κλαιει.
Οι ωρες που ολα χανονται ειναι αυτες.
Γιατι τα ομορφα δεν ξαναγενιουνται, καλε μου.

Και οι ήρωες στο ηλιοβασιλεμα μαχαιρωνονται.

3 σχόλια:

Α.ΔΣΣΣΔΦΣ είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Α.ΔΣΣΣΔΦΣ είπε...

''Και οι ήρωες στο ηλιοβασιλεμα μαχαιρωνονται.''

Μα αυτος ο στιχος δεν είναι η πιο όμορφη και έντονη συμπύκνωση του τίτλου; Μυρίζει ''παρανάλωμα''.

Καλώς σε βρήκα... :)

Ανώνυμος είπε...

nice