χαζοι υπερ-ηρωες

Ηρθε σαν μια ομορφη καλοκαιρινη μερα. Κι ας είναι χειμώνας.
Ήρθε σαν μια ζεστή σοκολάτα και σαν μια παραμυθενια φωτογραφία.
Ήρθε θες δε θες αλλά χαμογέλασε.
Δε συνηθίζω να γραφω "επετειακά" κομματια, αλλα ο νεος χρόνος έκανε αισθητη την παρουσία του, απλα για να δείξει οτι η ζωή είναι στιγμές.

Πήδα ψηλά στον αέρα, γίνε χαζός και γελοίος.
Κλάψε, όχι, όχι, πλάνταξε. Και μετά σκουπίσου στο μανίκι σου. Κανεις δεν θα το μαθει αν το κανεις σωστά.
Γέλα δυνατά και χαμογέλα στους περαστικούς που απορούν μαζί σου.
Μείνε μέσα με τον εαυτό σου και παίξτε κρυφτό. Και μην τον βρεις. Παιξτε σκοτεινο δωματιο καλύτερα.
Πιασε το χερι του και φιλα τον, κι ας μην ειναι η σωστη στιγμή. Μολις έγινε.
Διαβασε, η φορτωσε τα όλα στον κοκορα. Αντεχει λιγο ακομα.
Φύγε, μεινε, ταξίδεψε, δίψασε, μαθε, ζωγράφισε.

Και στο τελος της μερας μην μετρήσεις. Απλα πες "δεν πειραζει"