γκλοουμπ

Κι ήθελα τοσο να κρατησω ζωντανη τη στιγμη εκεινη.
Τη στιγμη που στο ναιτ μπας
σαν δυο παιδια που το σκασαν απο το σπιτι
για να γιορτασουν τον ερωτα τους,
ο κοσμος εξω ετρεχε κι εσυ μου κραταγες το χερι
και τα ματια σου γινανε ο κοσμος μου,
αχ, μη μου τον παρεις!
Σαν δυο παιδια διχως αποσκευες,
ουτε μια σακα, ουτε ξυλομπογιες,
σαν δυο παιδια
σ ενα πολυβουο λεοφορειο,
κι αν οι αλλοι μας βλεπουν δεν τους κοιταω,
κι αν οι αλλοι μας ακουνε δεν τους μιλαω,
συγνωμη κυριε, καμια φορα απλα δεν κρατιεμαι,
συγνωμη κυριε,
ξερω, σας κανω να κοκκινιζετε,
μα τουτη την ωρα ξαναανακαλυπτω τον ερωτα, συγνωμη.
Σαν δυο παιδια που εκαναν κοπανα απο το χρονο,
μ' ενα παραθυρο στον κοσμο συντροφια.
Ηθελα τοσο να κρατησω τη στιγμη,
βουλιαζοντας στην αγκαλια σου μεσα,
ολος ο κοσμος να μου φαινεται πως μου χαμογελα.

ζέστη

οταν εσυ θα φτιαχνεις τις βαλιτσες σου, θα τις φτιαχνω κ εγω,
το ξερεις.
οταν εσυ θα διπλωνεις τακτικα τα κοντομανικα σου,
εγω θα πεταω ατακτα τα πουλοβερ μου.
οταν εσυ θα διαλεγεις βερμουδες,
εγω θα ξεκρεμαω μαλλινα φορεματα.
κι οταν εσυ θα φορας κοντες καλτσες εγω θα τις σηκωνω λιγο ακομα πιο πανω.

θα αφησω για λιγο τα γυαλια ηλιου μου, δεν πανε με το σκουφο.

θα δεις φοινικες, πρασινες θαλασσες, χελωνες και σερφερς.
θα δω γυμνα δεντρα, χιονι, και ελκυθρα.

θα αναζητας δροσερα ποτα κι εγω θα σφιγγω τα χερια γυρω απο το καυτο κρασι.

θα ιδρωνεις και θα τρεμω.

θα ειμαι εκει που δεν θα ηθελα να ειμαι,
σαν τιμωρια στο κρυο που μισω,
κι εσυ θα εχεις παρει τη θεση μου
σε ενα αιωνιο καλοκαιρι πλαι.

κι οταν στο τελος της μερας κουρασμενη πεσω σε μια αγκαλια,
κλεισω τα ματια και για λιγο ταξιδεψω στη χαβαη,
παλι θα πω
το κρυο του χειμωνα τελικα μες στην καρδια κουρνιαζει.
Κρατα τα κοντομανικα, κι εδω καλοκαιρι εχω.