ροζ φλαμινγκο

Και η ζωη γινεται ενα ροζ φλαμινγκο ποτε ποτε.
Ενα ζωηρο ροζ φλαμινγκο που καβαλαω με φορα,
ανεμιζοντας την πολυχρωμη παντιερα μου.
Και με παει και με φερνει,
και δε με γυρναει παντα,
μοναχα με τρεχει σε τοπια
πότε ασπρομαυρα,
πότε θλιμμενα
πότε γνωριμα,
πότε απεραντα.
Αυτο το ροζ φλαμινγκο!
Με παει σε φωτογραφιες μεσα,
με τρυπωνει,
και διασχιζουμε μαζι ερημους και λιμνες αγονες.
Και η σημαια να ανεμιζει.
Και κοιμαμαι στην πλατη του καμια φορα κι αυτο ακομα με παει,
και με φερνει,
και κοντοστεκεται,
και τρεχει παλι,
γιατι καμαρωνει το ροζ του που αστραφτει στον ηλιο.
Το ροζ φλαμινγκο μου!
Με παει σε βυθους,
μου κλεβει τα κοραλλια μου
και καθε τοσοδουλικο μαργαριταρι,
και μετα,
να σου,
μου το περναει στο λαιμο ξανα σα φυλαχτο,
καθε κοραλλι και καθε μαργαριταρι
και καθε κυμα που τα γεννησε.
Ατακτο φλαμινγκο,
χτυπαω τα ποδια μου για χαλιναρια στα πλαγια του,
κι αυτο του κεφαλιου του...

μικροι επιστημονες

Οταν στον υπνο μας με παιρνεις αγκαλια,
οταν τους εφιαλτες μου φυλακιζεις,
η γατα μας κοιταζει κ απορει.
Βλεπει τα μορια και τα ιοντα
-ιπταμενα
να ανταλλασουν σπιτια,
τα κορμια μας δυο δεκτες,
δυο πολοι που φτιαχνουν επιστημη,
ποια φυσικη και ποια χημεια,
κ οσο με σφιγγεις και κουρνιαζω,
κι η γατα τα ποδια της τεντωνει δηθεν αδιαφορα, τα ματια της οταν γουρλωνει,
η γαληνη που μου χαριζεις σου επιστρεφεται με μια πρωτογνωρη ηρεμια,
οι ενεργειες μας πειραμα σε σταδιο υπνωσης.
Οι αντιδρασεις μας μια ενωση αρχαια,
σα μυστικο που ανακαλυπτουν οι πρωτοπλαστοι.
Οταν με αγκαλιαζεις και κοιμομαστε,
η γατα βλεπει πυροτεχνηματα να σκανε αθελα μας και χανει τον υπνο της.