όσο είμαι εδώ,
να φέρνω νερά και μπύρες και τυριά,
απο τραπέζι σε τραπέζι,
κάνοντας πως χαμογελώ με τα αστεία τους,
παρατηρητής στεγνός των πάντων,
άλλοτε με ένα τζιν νερωμένο,
άλλοτε με ένα τσιγάρο άσκοπο,
σπάνια με λάμψη στα μάτια.
Χάνονται τόσες σκέψεις
συμπεράσματα
φιλοσοφίες
βουβά ξημερώματα ηλεκτρικά παρά κάτι,
τα φώτα τρεμοσβήνουν για τους τελευταίους πριν η πόλη ανάψει ξανά.
Και χάνεσαι κι εσυ κάπου εκεί γύρω.
Ανάμεσα σε ψάρια και ρακές.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου