Κυριακή 27 Φεβρουαρίου 2011

μαύρη θάλασσα

Είναι που καμια φορα οι τοιχοι γίνονται τόσο μικροι.
Είναι που έρχονται ώρες που δεν μπορώ να ξεχαστώ, συγχώρεσε με.
Είναι που η έμπνευση σε απομονώνει, σε αγριεύει σε κατι ηλίολουστες μέρες σαν κι αυτή.
Και θέλεις να πιάσεις τον ήλιο, κι αυτός γλιστράει μέσα απ τις χαραμάδες των δαχτύλων σου, μέσα απ τις οπές της ζαλισμένης σου ίριδας.
Είναι που καμια φορά θες απλα ενα άσπρο σημείο αναφοράς, να πετάξεις πάνω του όλη τη μαύρη μπογιά και να τρέξει σαν καταρρακτης, να γεμίσει το πάτωμα πιτσιλιές, να γλιστρίσεις, να πέσεις, να κοιμηθείς.
Και να ξυπνήσεις σ ενα μπλε πράσινο κύμα επάνω, τα ματια σου θολά ακόμα, ο ήλιος να αγγίζει την έκτη αίσθηση σου, κι εσύ να φτάνεις.
Να βλέπεις το φάρο, τους κόκκους του πιο πολύτιμου χρυσού, όλος ο νους σου μια ακτή, και να μπλεχτεί το δέρμα σου μ' αλμύρα και ροδάκινο.
Κοιμήσου, τα φρούτα είναι ακόμα άγουρα.

Σάββατο 26 Φεβρουαρίου 2011

απλά


Είμαι τα γράμματα,
είσαι οι λέξεις.
Φτιάχνω μια γλωσσα
που μονο εσύ μου μιλας.
Γεμίζω σελίδες
με όνειρα μεταφρασμενα,
όλο το σώμα μου
ενας καμβάς.
Κρύβω τα χρώματα, τ'ανακατεύω, να χεις να παίζεις
αν μ'αγαπάς.
Κι όταν βρεθούμε,
σαν έρθει η ώρα,
τότε θα ξέρεις πια
τι να πεις.
Μια λέξη ξένη
για όλους τους άλλους
που θα εννοούμε
μονο εμείς.

Πέμπτη 10 Φεβρουαρίου 2011

ηθελα να σου πω

"Μη με πληγώνεις μάτια μου

γιατί θα πέσουν όλα τα αστέρια πάνω μου για να με προστατέψουν και τότε
θα ΛΑΜΠΩ πιο πολύ

Μη με πληγώνεις ...
γιατί θ'ανοίξει μια
παπαρουνίτσα τα πέταλα της
και θα γίνω πιο τρυφερή και με πιο κόκκινα μαγουλάκια.

Μη με πληγώνεις
γιατί θα με πάρει μια χελωνίτσα
στο καβούκι της
και ένα ψάρι στη σπηλιά του και το ηλιοβασίλεμα
σε άλλο σε άλλο βουνό
και θα με ψάχνεις...

Και εγώ δε θα σε βλέπω
και θα κλαις
και θα νομίζω πως ακόμη
θα θέλεις να με πληγώνεις
και δε θα βγαίνω
γιατί δε θα το ξέρω
και θα πληγωθείς

και όταν σε δω ξανά
δε θα ταιριάζουμε πάλι
γιατί...γιατί τα όμοια δεν είναι ποτέ
μαζί μαζί μαζί μαζί μαζί μαζί μαζί

μη με πληγώνεις γιατί
θα με πάρουν οι άνεμοι
και θα με κάνουν θεά
κι εσύ δε θα με φτάνεις

Μην Το Κάνεις
γιατί θα με αγκαλιάσει ο ήλιος στις αχτίνες Του
και ένας εξωγηινος
και θα γίνω πιο
θερμή.

Θα Το αντέξεις?

γι΄αυτό σου λέω
μη με πληγώνεις.
γιατί θα έρθουν οι γλάροι
και θα μου δώσουν
ΤΗ ΦΩΝΗ ΤΟΥΣ
και δε θα ξέρεις τι
γλωσσα μιλάω
και θα σε ξεχάσω!

και θα νιώσεις Μοναξιά!

Μη με πληγώνεις ,
γιατί θα γυμνωθώ

και θα παίζω στις σαπουνάδες
και θα κάνω γκριμάτσες
και θα γαργαλάω μόνη μου
τις πατούσες μου

και θα γελάω
και θα σου αρέσω πιο πολύ,

και θα έχουν περάσει πολλές νύχτες
και θα έχω γλιστρήσει
σε άλλη πόλη...

θα ραγίζει η καρδιά σου,
γιατί ράγισες τη δική μου
για αυτό σου λέω
μη με πληγώνεις μάτια μου

γιατί οι ενοχές σου
θα πονάνε πιο πολύ
από τη θλίψη μου.

Γι αυτό σου λεω
μη με πληγωνεις μάτια μου
γιατί θα φοβαμαι να ερχομαι στα όνειρα σου!

Κι αν μας χάσεις
θα έχεις χάσει το μυαλό
και την καρδιά σου"

ποιημα της ΣΤΕΛΛΑΣ ΣΤΙΒΑΚΤΑΚΗ

Σάββατο 5 Φεβρουαρίου 2011

αδυναμιες

Χριστούγεννα.
Σε ενα γκριζο δρόμο, λιγο πριν κλείσουν τα μαγαζια.
Τυρόμπαλες και σουσάμια.
Σε ενα άλλο σπίτι, σε μια άλλη ζωή.
Τώρα η γάτα τρίβεται στα πόδια μου και μου λέει να πάμε για ύπνο.

Άνοιξη.
Φώτα σβηστά και πειροτεχνήματα να μας φωτίζουν.
Σε όλες τις χώρες ίδια είναι η συγκίνηση.
Μια γαληνη. Μια ηρεμία πριν την καταιγίδα.

Κρύο.
Μια ανείπωτη ευτυχία μοιρασμένη οριζόντια.

Ήλιος.
Ένα πρωινό ελαφρύ.
Ένα ταξίδι αστραπή.

Βράδυ.
Ένα παπλωμα που ποτέ δε φτάνει, κι ένα γέλιο πνιχτό.

Στάχυα. Θαλασσα. Πίτσα. Μπάλες. Περιοδικά. Σκύλοι. Γυαλιά. Κοτοπουλο. Εισητήρια. Σαπούνι. Ποδόσφαιρο. Εστιατόρια. Κάρτες. Ταινίες. Ψυγείο. Βιβλία. Τσαντάκι. Ρίγες. Σεντόνια. Ξημερώματα.
Λέξεις λεξεις λεξεις λεξεις λεξεις λεξεις λεξεις λεξεις λεξεις λεξεις λεξεις λεξεις λεξεις λέξεις λέξεις λέξεις λέξεις λεξεις λεξεις λεξεις λεξεις λεξεις λεξεις λεξεις λεξεις λεξεις λεξεις λεξεις λεξεις λεξεις λεξεις λεξεις λεξεις λεξεις λεξεις λεξεις λεξεις λεξεις λεξεις λεξεις λεξεις λεξεις λεξεις λεξεις λεξεις λεξεις λεξεις λεξεις