λευκές νύχτες

Τις νύχτες που φεύγεις,
και η πόρτα πια δυο μάτια αντανακλά σβησμένα μόνο,
κοίτα να μου γελάς.
Να μου γελάς καθώς την πλάτη μου γυρνάς, 
και να αφήνεις μοναχά τα μάτια σου να μου μιλάνε,
γιατί απο λόγια δεν τα πας καλά κι αφήνεις την ψυχή μου διψασμένη.

Κι αν ήθελα μια νύχτα επάνω στην καρδιά σου να αποκοιμηθω,
το παίρνω πίσω,
και κάνε εσύ τις νύχτες σου και την καρδιά σου ότι νομίζεις,
μπορείς να τα ξοδέψεις όπου θες,
εγω να μου χαμογελάς ζητάω,
και πάνω στο χαμόγελό σου ακουμπάω όλες τις νύχτες, όλες τις μέρες, όλους τους αναστεναγμούς κι όλο μου το κορμί που τρέμει στο άγγιγμά σου, στα αποθέτω.
Κι ύστερα πάρ'τα και πέτα τα κι αυτά,
ανόητη ζωή έτσι κι αλλιώς και τι να λέμε.

(μα οτι και να λες ο τρόπος που φιλάς είναι αγάπη)

φυσικα φαινομενα

Όταν σε είδα,
αχ οταν σε είδα,
δεν έχω τι άλλο να πω.
Σα να βουβάθηκε η πλάση απο τ'ανείπωτα
και σα να έκλεισε τα μάτια στιγμιαία, να μας αφήσει μοναχούς για λίγο μόνο.
Και όταν σ αγκάλιασα,
ε τότε ήρθαν όλα τα κομμάτια και μπήκαν στη θέση τους.
Βουβάθηκα κι εγώ και σίγησα,
και είπα,
τώρα, τώρα,
ας βάλουμε φωτιά και ας καούμε.
Τώρα.